معيارهای هفت گانه افزايش ايمنی راهها از جنبه مهندسی

* در کوتاه مدت، انجام دو اقدام به موازات هم باعث کاهش بیشتر تصادفات در راهها خواهد بود که عدم توجه

مطلوب به هرکدام نقش دیگري را کمرنگ می نماید. این دو اقدام عبارتند از:

** افزایش اعتبارات بهبود ایمنی راهها با اولویت اقدامات زودبازده

** افزایش میزان حضور و کارایی نیروي پلیس در شبکه راهها

**نقش پیشگیرانه و کنترل موثر انواع رفتارهاي مخاطره آمیز کاربران راه توسط گشت هاي نیروي پلیس حتی در

کشورهاي پیشرو در ایمنی راه و مجهز به سیستم هاي نظارتی مکانیزه و هوشمند نیز کاملا واضح و مبرهن است.

***در صورت تامین خود معرفی راه به ویژه با نصب مناسب تابلوهاي محدودیت سرعت و سایر علایم اخطاري 

لازم به نحوي که کاربران راه با شرایط غیر منتظره مربوط به راه مواجه نشوند، همچنان احتمال رخداد تصادف

بدلایل عدیده دیگر وجود دارد و فقط به دلیل تعدد تصادفات نمی توان به صورت غیرکارشناسانه آن راه را به

لحاظ فیزیکی غیر ایمن نامید

***ایمنی راه داراي مفهومی نسبی بوده و مطلق نمی باشد. هر راه موجود و در دست بهره برداري فارغ از نوع آن،

داراي سطح ایمنی نسبی می باشد که در صورت تامین اعتبار و لحاظ بیشتر معیارهاي فوق الذکر می توان بطور

پیوسته سطح ایمنی آن را ارتقا داد. بنابراین پایانی براي برنامه هاي بهبود ایمنی راهها در هیچ کشوري قابل تصور

نیست. البته به دلیل طبقه بندي عملکردي انواع راهها، تامین همه موارد مربوط به معیارهاي فوق الذکر براي

راههاي با سطوح عملکردي پایین تر را نباید انتظار داشت

****در خصوص راه‌هاي جدیدالاحداث باید متناسب با نوع راه و سطح ایمنی مورد نظر، الزامات ایمنی لازم مطابق

ضوابط و استانداردها تامین شده و سپس به گشایش راه اقدام شود.در غیراینصورت ضمن دور شدن از معیار هفتم

افزایش ایمنی راهها، بر مشکلات راهداري در تامین اعتبارات بهبود ایمنی راهها بیش از پیش افزوده خواهد شد.