راه ايمن و ويژگی‌های آن

سرعت طرح

سرعت طرح بستگي به طبقه بندي عملكردي راه و پستي و بلندي منطقه دارد. هر اندازه راه مهمتر، سرعت طرح آن نيز بيشتر انتخاب ميشود. سرعت طرح بر انتخاب برخي مشخصه هاي راه مانند راستاي افقي، تأثير مستقيم و بر برخي نيز مانند عرض سواره رو، تأثير غير مستقيم دارد. سرعت طرح براي يك راه بايد با سرعتهاي مورد انتظار احتمالي رانندگان در يك راه متناسب باشد. سرعت طرح يك قطعه براي طراحي اجزاي آن بايد ثابت باشد. مهمترين پارامتر براي بررسي سازگاري طرح، سرعت طرح است.

سرعت طرح با ميانگين طول سفر نيز ارتباط دارد. هر اندازه سفر طولاني تر باشد، تمايل راننده به استفاده از سرعتهاي بالاتر افزايش مييابد. در طراحي يك مسير طولاني، انتخاب سرعت يكنواخت مطلوب است. هر چند احتمال دارد عارضه يا محدوديتي خاص، تغيير سرعت طرح را در برخي قطعات تحميل كند. در اين صورت نبايد سرعت، كاهش قابل ملاحظه و ناگهاني داشته باشد بلكه اين تغييرات به تدريج و در طول كافي بايد اعمال شود. زيرا تغيير ناگهاني سرعت طرح ممكن است منجر به كاهش ناگهاني مشخصه هاي هندسي شود و رانندگان نتوانند تغيير شرايط را درك كنند.

به طور كلي تغييرات سرعت طرح در طول راه، اثر مستقيمي بر ايمني راه دارد. هر اندازه دامنه تغييرات سرعت بيشتر باشد، احتمال تصادف نيز افزايش مييابد. بر اساس آيين نامه طرح هندسي راههاي ايران - نشريه 415 ، اختلاف سرعت طرح بين قطعات مجاور نبايد بيشتر از 20 كيلومتر در ساعت باشد. بررسي ها نشان داده است كه با افزايش اختلاف سرعت بين قطعات مجاور، تعداد تصادفات به صورت تصاعدي افزايش پيدا ميكند.